Deze Bijbelse notie is waarschijnlijk goed bedoeld. Politici
hebben nogal eens de neiging om cynisch te zijn, en meestal is dat om de eigen
onmacht te maskeren. Het zal niet meer zo lang duren, voordat we eindelijk gaan
aanvaarden dat de Grieken niet op een ordentelijke en engiszins goedkope manier
uit de problemen zullen komen. Inmiddels dient Spanje zich aan als de volgende
bodemloze put.
Het ene gat wordt met het andere gevuld. Er was veel kritiek
op het creatieve bankieren van voor 2008, maar de Europese regeringsleiders
kunnen er ook van. Als Griekenland
onderuit gaat, gaat Spanje voor € 39 miljard aan het gas. Hoe kan het dat zo’n
land, dat langs de rand van de afgrond balanceert, garant staat voor andere
landen? In Spanje is een kwart van de beroepsbevolking werkloos. Dan zijn er
nog kinderen en gepensioneerden. Stel dat de helft van de Spanjaarden een
inkomen heeft en belasting betaalt, dan komt de Spaanse blootstelling aan een
Grieks faillissement neer op pakweg 1700 Euro per belastingbetalende inwoner.
Dat is daar meer dan 2 maanden bruto minimumloon.
We zijn en blijven onmachtig en onze bestuurders zullen geen
harde besluiten nemen. Dat is ook wel begrijpelijk; we zullen die arme bewoners
van de Mediterrane landen niet laten verkommeren. Zij kunnen het ook niet
helpen dat ze steeds de verkeerde politici in het zadel geholpen hebben; er
waren waarschijnlijk geen andere.
De geldpers zal dit probleem zodanig oplossen, dat er via
een omweg geld van Noord naar Zuid gaat, op een manier die niet tot felle
weerstand zal leiden.
Het is makkelijker om in sprookjes te geloven dan te denken
dat de Europese regeringsleiders met een goede oplossing zullen komen.
Mark Faasse
