Vanavond gingen we naar de viering van
Aswoensdag in Kortgene in de Nicolaaskerk. Bij de herdenking 2 weken geleden van de
Watersnoodramp was ik ook in deze kerk en ik moest vanavond denken aan
Aswoensdag in 1887 toen in Bajardo (‘ons’ stadje in Italië) tijdens de kerkdienst een aardbeving het dak van de kerk van San
Nicolo in liet storten waarbij meer dan 200 doden vielen.
Tijdens de herdenking van de ramp van 1953 sprak
een dominee in Stavenisse over een straf van God, die blijkbaar zijn doel
gemist had. Ik dacht eerst dat het ironisch was bedoeld, maar deze lieden
houden niet van ironie als het om het geloof gaat. Mensen die dit te horen
kregen na de ramp keerden zich af van het geloof.
In Bajardo begonnen ze 6 jaar later nadat de
kerk ingestort was, met de bouw van een nieuwe Sint Nicolaaskerk. Ik vroeg me
af hoe die mensen daar hun geloof behouden hadden, nadat juist tijdens de
kerkgang zoveel familieleden van hen de dood vonden.
Het antwoord is denk ik het tegenovergestelde
van wat de dominee uit Stavenisse zei; het was geen straf van God, maar een tragische
gebeurtenis die toevallig plaats vond op het verkeerde moment op de verkeerde
plaats.
Blijkbaar was God in Bajardo na zo’n traumatische
ervaring de bindende kracht om het leven weer op te pakken.
Dat vind ik wel een goede gedachte.
Mark Faasse
