Nog steeds geen kabinet

De verkiezingen voor de 2^e Kamer in maart zijn we al weer lang vergeten, en ook zijn we er inmiddels aan gewend dat we geregeerd worden door een demissionair kabinet, waardoor een aantal grote problemen niet aangepakt worden.

Het lijkt er op, dat de formatiegesprekken stroef lopen vanwege een aantal  immateriële zaken. Blijkbaar staan er geen veel belangrijkere zaken op het spel. In de VS verloren de Democraten inclusief Hillary Clinton de verkiezingen vanwege de nadruk die ze legden op zaken zoals genderneutrale toiletten. Een kleine groep mensen maakt zich daar enorm druk om, en de meerderheid vraagt zich af of politici niet iets beters te doen hebben.

In Nederland propageert D66 zaken als voltooid leven.

In de eerste uitzending van Zomergasten van dit jaar, sprak de columniste Rosanna Herzberger zich hier scherp over uit. We hebben in Nederland een humane euthanasiewetgeving, waardoor mensen uit uitzichtloos lijden bevrijd kunnen worden.

Bij een voltooid leven is er echter geen sprake van uitzichtloos lijden. Daarom is wetgeving die faciliteert dat er een kader wordt geschapen waarin de dood wordt toegebracht (om het netjes te zeggen) een hele gevaarlijke wending van hoe we naar levens kijken.

Herzberger stelt, dat de eigen wil, waarvoor de voorstanders zo graag de weg vrij maken, niet vastomlijnd is, maar fluctueert. Iemand kan tot andere gedachten komen. Dat komt niet alleen omdat de persoon in kwestie verandert, maar ook omdat de maatschappij verandert.  Ik ben het met haar eens, dat een dergelijke wetgeving de maatschappij op een hellend vlak zal brengen, waardoor zorg en eerbied voor het leven af zullen nemen en het makkelijker geaccepteerd zal worden als iemand zal zeggen dat men dood wil.

Volgens Herzberger passen er in een dergelijke samenleving stervensbegeleiders, want artsen zullen dit niet willen doen. En dit is maar een stapje weg van doodseskaders.

Zij is een jodin, waarvan veel voorouders gestorven zijn in de gaskamers. Ik denk dat we de mening van zulke intellectuelen ter harte moeten nemen en streven naar zin en zingeving in ons bestaan.

Van harte niet gefeliciteerd

met de 10^e verjaardag van de crisis. Als vastgoedjongen was ik altijd de mening toegedaan, dat de crisis begon met de val van de zakenbank Lehman Brothers, op 15 september 2008. Dat was een wereldwijde schok, die nog steeds zijn uitwerking heeft. 

Die schok werd echter voorafgegaan door een aantal gebeurtenissen, waaronder een goed jaar eerder de ondergang van een andere zakenbank op Wall Street, Bear Stearns. Beide zakenbanken verstrekten via dochtermaatschappijen hypothecaire leningen in Nederland, met name aan mensen die bij ‘gewone’ banken niet terecht konden. De rentetarieven lagen een stuk hoger, maar voor zowel de geldverstrekker als de geldlener was het een win-win situatie.

Het Financieele Dagblad noemt 9 augustus 10 jaar geleden, toen de Europese Centrale Bank  besloot eurobanken ongelimiteerd geld te lenen als een begin van de crisis. ‘Tot die tijd leenden banken geld voor de korte termijn rechtstreeks aan elkaar, doorgaans zonder onderpand.’ Deze onderlinge geldstromen vormden de smeerolie voor de economie, maar banken vertrouwden elkaar niet meer, en deze vitale gang van zaken vertoonde haperingen. Blijkbaar zag de ECB dit aankomen en nam een zeer ongebruikelijke maatregel. Natuurlijk zagen de bankiers op de hoofdkantoren, alsmede ook de ministeries van financiën een crisis op gang komen, maar dat werd natuurlijk niet wereldkundig gemaakt, want dat zou dit proces in een stroomversnelling brengen en dat is wel het laatste wat je wil. In Bijbelse termen was dit echter het teken aan de wand, wat maar weinigen konden duiden. Voor de financiële wereld was dit een ramp, waarvan gewone burgers weinig weet hadden hoe groot die was. In het FD lees ik dat de Europese Commissie enkele jaren geleden de schade begrootte op 1600 miljard Euro in Europa. Hoeveel is 1600 miljard? Dat is 6 keer zo groot als de begroting van de Nederlandse overheid in 2017.

Een ander kroonjaar; 5 jaar geleden op 26 juli zei de president van de ECB, Draghi, dat hij de Euro zou redden: ‘Whatever it takes’. Een beroemd geworden uitspraak, die er toe leidde, dat er voorlopig elke maand nog 60 miljard Euro bijgedrukt wordt door de centrale bank. Dit zorgt wel voor onwaarschijnlijk lage rentetarieven en de huidige economische groei. Daarvoor is een hartelijke felicitatie wel op zijn plaats. 
Mark Faasse

NOORDBEVELANDSE WONINGMARKT IN DE LIFT (maar wel naar beneden helaas)

Het begin van de crisis op de woningmarkt ligt al weer meer dan 8 jaar achter ons. Buiten de Randstad echter, en zeker in een provincie als Zeeland, zijn de toppen minder hoog, en de dalen gelukkig minder diep.

Waar we ook nog mee te maken hebben is een trek van het platteland naar de stad. Het ziet er naar uit, dat deze trend die eigenlijk volgt op de crisis, de woningmarkt in een gemeente als Noord-Beveland parten speelt.

Onlangs werd door woningmarkcijfers.nl een overzicht geproduceerd van de verkooptijden per gemeente. Dan zien we dat Noord-Beveland de langste verkooptijd heeft van Zeeland, en ook landelijk in de top staat. Gemiddeld staat een huis 21 maanden te koop voordat het verkocht wordt.

Landelijk gezien bevinden de verkoopprijzen zich in een stijgende lijn. Het dieptepunt van de crisis werd bereikt in 2013. Daarna stegen de prijzen,  en de media staan vol met verhalen van kopers in plaatsen als Amsterdam, die over elkaar heen buitelen met hun biedingen. In onderstaand grafiekje de prijsontwikkeling op Noord-Beveland vergeleken met Zeeland en de rest van Nederland, op basis van het kadaster. 

Krimpgebieden kun je in een vroeg stadium herkennen aan een daling van de woningprijzen. Als mensen het idee hebben, dat de belangrijkste investering die ze doen, namelijk het kopen van een woning, in waarde achteruit gaat, zullen ze hun geld mogelijk anders inzetten. Lees: elders een woning kopen. Daarom is het goed, dat de gemeente eigenaars de mogelijkheid biedt om de eigen woning ook aan kopers te verkopen, die er niet permanent gaan wonen.

Deze week reed ik door Vrouwenpolder, een dorp waar je niet struikelt over de makelaarsborden. Het is vergelijkbaar met Kamperland, maar de helft kleiner. In Kamperland staan 42 woningen te koop, en 22 recreatiewoningen. In Vrouwenpolder staan 11 woningen te koop, en 1 recreatiewoning. Dat verschil is wel erg groot.

NOG EEN POLITIEKE PARTIJ OP ONS EILAND

Bij de laatste verkiezingen voor de gemeenteraad deden er 2 lokale partijen mee. BEN werd uit het niets de grootste partij op het eiland en zal bij de komende verkiezingen nummer 1 zijn. Inmiddels is Annet Versluys vertrokken bij BEN en gaat verder met NB7. Jammer, maar zo werkt het systeem. De wet staat dit toe. Er zijn nu dus 3 lokale partijen op Noord-Beveland. We hebben begrepen dat er een vierde partij in oprichting is.

Het aantal raadszetels op Noord-Beveland was 13, en blijft 13, ongeacht het aantal politieke partijen.
Wij schetsen hoe een zelfde situatie in de provincie Zeeland is verlopen. Daar was sinds jaar en dag 1 lokale partij actief: Partij voor Zeeland. Die had een fractieleider, waarmee het kwaad kersen eten was, dus begon een aantal mensen met een andere partij: Zeeland Lokaal. Vlak voor de verkiezingen stapte de betreffende fractieleider van Partij voor Zeeland op en begon een eigen partij: Provinciaal Belang Zeeland. Het slot van het liedje was, dat de stemmen verdeeld werden over 3 partijen, waarbij Zeeland Lokaal de grootste werd, gevolgd door Partij voor Zeeland en daarna PBZ. De laatste had echter te weinig stemmen om in de Provinciale Staten te komen. ZL en PvZ kregen ieder een zetel. Als de 3 lokale partijen hadden samengewerkt, hadden ze samen minstens 4 zetels gehad, en waren groter geweest dan PvdA, D66, CU of SP. Echter door de verdeeldheid hadden slechts 2 partijen elk slechts 1 zetel. Machthebbers passen het principe van verdeel en heers toe. Hier was het VERDEEL EN VERLIES. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een nieuwe partij.