gaan vandaag voor de tweede keer in 6 weken naar de
stembus. Na de eerste keer lukte
het niet om een werkbare regering tot stand te brengen. Zou het nu wel lukken?
De uitslag is van groot belang voor Nederland. Moeten we nog dieper in de
buidel tasten voor de Grieken, of
is dit het begin van de
desintegratie van de Euro?
Churchill noemde democratie ooit de minst slechte
staatsvorm. Je ziet dat sommige landen er nog wat aangeplakt hebben, om te
zorgen dat democratie nog minder slecht is; wat tegelijk ondemocratisch is. Zo
krijgt in Griekenland de grootste partij een bonus van 50 parlementszetels. Ik
las vandaag dat indertijd in Frankrijk, toch wel een vooruitstrevend
democratisch land, Mitterand het kiesstelsel zo heeft gestructureerd, dat links
een bepaald voordeel heeft. Hij deed dat om er voor te zorgen het Front
National (Le Pen) klein te houden, en dat soort doelen heiligt ondemocratische
middelen. Ollanders kijken nogal eens op hun zuiderburen neer, maar in Belgie
heeft kort geleden de economie en daarmee ook het land gefloreerd tijdens de
ongelofelijk lange periode dat er een democratisch gat was, namelijk het
ontbreken van een gekozen regering.
De vraag is, of ons democratische bestel in staat zal zijn
om de uitdagingen van deze tijd op een goede manier aan te pakken. Het
alternatief is pappen en nathouden en het probleem waarvoor we staan, aanpakken
van de schulden, op te lossen met nog meer schulden.
In 1977 sprak de toenmalige Amerikaanse President Jimmy
Carter over ‘The Moral Equivalent of War’ om de tweede oliecrisis, die als een
grote bedreiging voor het land werd gezien aan te pakken.
De schuldencrisis is in potentie een nog grotere bedreiging
voor onze welvaartstaten. Ik geloof dat veel mensen meer gehecht zijn aan hun
consumptiepatroon, dan aan hun vrijheid. Vrijheid vinden we vanzelfsprekend,
maar we komen er langzamerhand achter, dat onze eveneens vanzelfsprekende, want
door de staat geborgde, consumptie in het gedrang komt. In Griekenland kan de
electriciteitsmaatschappij de brandstof niet meer betalen en stokt de aanvoer
van medicijnen wegens een gebrek aan geld.
Hoe gaan we dit probleem democratisch oplossen? Wie neemt
hierin de leiding en krijgt het volk (de landen van de Europese Monetaire Unie)
achter zich? Zien we het wel als een gemeenschappelijke vijand waar we een ‘war’
mee uit moeten vechten of is het gewoon een probleem van iemand anders?
In mijn optiek gaan de ontwikkelingen in Griekenland sneller
dan in Spanje en daar weer sneller van in Nederland.
Worden de uitvinders van de democratie ook degenen die aantonen
dat het onwerkbaar wordt?
Mark Faasse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten