Anderhalve week geleden was Louise O. Fresco
in Goes voor de promotie van haar boek ‘Hamburgers in het paradijs, voedsel in
tijden van schaarste en overvloed’
Dit is een veel omvattend werk over voedsel,
bekeken vanuit de meest uiteenlopende invalshoeken.
Mevrouw Fresco is een autoriteit van een
kaliber zoals je die graag in de ministerraad zou hebben. Rutte heeft deze kans
laten lopen, maar wellicht komt ze binnenkort toch aan de beurt. (Grapje, ik
denk niet dat zij zich zou willen mengen in het politieke spel). Ze is
professor o.a. in Amsterdam, Wageningen en het prestigieuze Stanford.
Ik kende haar van haar literaire kritieken in
de NRC. Op een gegeven moment hoorde ik haar op de radio, waar ze geïnterviewd
werd door een VARA-snibbetje, dat voor journalist door moest gaan. Ze liet dit
wijsneusje op een nette manier alle hoeken van de kamer zien en maakte zich
daardoor bij mij onvergetelijk populair.
Bij het promotionele verhaaltje was een
doorsnede van de bevolking aanwezig, van idealistische geitenwollensokken
dragers tot gestaalde lieden uit de agricultuur, die jou precies kunnen
vertellen hoe de wereld in elkaar steekt. Prachtige discussie natuurlijk,
waarin Fresco heel duidelijk een aantal zaken uiteenzette. Enkele daarvan wil
ik hier noemen:
Biologisch voedsel is prachtig, maar het kost
uiteindelijk 6 keer meer grond om de huidige wereldwijde productie van
landbouwgewassen te evenaren. Als we steeds meer biologisch (‘organic’ in het
Engels) voedsel gaan eten, leidt dat op wereldwijde schaal tot voedseltekorten.
Daarmee is dit geen duurzame oplossing voor ons voedsel. Ik was hier dus een
voorstander van.
Een ander punt, waar we in Europa vies van
zijn, is genetisch gemodificeerd voedsel. Ik heb hier wel eens met een
Nederlandse onderzoeker over gesproken, die zich bezig hield met
plantveredeling in de U.S.. Hij zag dat toch eigenlijk niet zo zitten. Fresco
stelde echter, wetenschapper die ze is, dat meer dan 200 miljoen mensen in de
U.S. al meer dan 15 jaar genetisch gemodificeerd voedsel tot zich nemen en dat
zich nog geen gezondheidsrisico had geopenbaard. Overigens was ze geen rabiate
voorstander van wat sommigen Frankensteinvoedsel noemen, maar ze vond dat je er
verstandig mee om moet gaan.
Zo had Louise Fresco nog een heleboel
verstandige dingen te zeggen en het komt er op neer dat je nooit ergens binnen
moet gaan waar je je buik strak kunt eten voor $ of € 3.98 of voor wat voor
laag bedrag dan ook. Het enige wat dik mag zijn, is haar boek en die is goed
dik, 483 pagina’s + een bibliografie van 50 pagina’s. Een super Big Mac.
Mark Faasse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten