Ondanks alle financiële pijn halen goede
doelen acties als Serious Request op dit moment recordbedragen op. Dat is toch
een lichtpunt in deze dagen waarin veel mensen grote zorgen hebben over hun
inkomen en de hoge woonlasten die ze moeten betalen. Volgens de banken gaan we
minimaal nog een jaar tegemoet met prijsdalingen op de woningmarkt en van het
bericht vorige week in NRC, waar de temperatuur van de makelaardij genomen
werd, wordt je somber.
Deze zaken hoeven we niet te vergeten met
Kerst, maar het is goed dat de nadruk wordt gelegd op immateriële zaken, Gods
liefde voor de mensen, vrede op aarde en warmte onder elkaar.
Ik herinner me nog goed, dat ik een penthouse
verkocht aan een rijke vrouw, belezen en bereisd, weliswaar op leeftijd, maar
prettig om mee om te gaan. Ik ging aan het eind van de middag (toen dronk ik
nog port) naar haar grote boerderij met uitzicht over het land om de akte te
tekenen. Dat is ook vaak een mijlpaal, waar je terug kijkt en natuurlijk ook
vooruit. Bij het 2e glas begon ze te vertellen over vroeger en ze
vroeg aan mij, wat ik dacht dat de mooiste tijd van haar leven was geweest. Ik
dacht aan de verre reizen die ze gemaakt heeft, of misschien wel aan wat
ondeugende dingen.
Ik had het volledig mis: het was de Hongerwinter
op het eind van de oorlog in Amsterdam, waar ze als verpleegster had gewerkt. Ze
zei: we hadden niets, totaal niets, en
wat we nog wel hadden deelden we met elkaar. Toen hadden mensen nog iets voor
elkaar over.
Ik heb de vorige crisis op de woningmarkt
meegemaakt. Een variabele rente die in 1 maand tijd van 10% naar 12% steeg en
een flinke waardedaling. Ik ging toen maar 1 keer per jaar goedkoop op vakantie.
Gelukkig is de rente nu laag en als de banken
inderdaad maatwerk gaan leveren met het uitsmeren van de restschuld over een
langere periode, dan kunnen we daar wel uit komen. De lasten hoeven dan niet al
te veel te stijgen. Met dit soort lage prijzen zouden de transacties toe moeten
nemen en daar worden we allemaal beter van.
Vanmiddag zag ik bij ons op het dorp de
huisarts met een leeg bakblik voor een woning staan. Blijkbaar had hij van een
van zijn patiënten taart gekregen om met zijn medewerkers op te eten en hij
bracht het blik nu terug. Dat zijn van die kleine dingen, die niet veel hoeven
te kosten en waar je toch blij van wordt. Gemeenschapszin brengt geluk.
Mark Faasse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten