Koud hè!

Dit was een uitroep van Henk Spaan en Harry Vermeegen, waarmee ze in Verona op een vrolijke manier de winterkoude trotseerden. IJsmutsen met deze tekst waren toen populair.
Inmiddels zitten we al 2 maanden in een echte winter en het is nog steeds koud. Een voordeel heeft deze koude wel, dat het gezeur van de klimaatalarmisten wel over zal gaan. Ik kan me nog goed herinneren dat er vorig jaar november, aan het eind van een zachte herfst een nieuwsitem op het journaal was, waar een bioloog een bloeiende klaproos had ontdekt. Ik kan wel 10 redenen verzinnen waarom dat eenzame plantje daar ontijdig stond te bloeien. In combinatie met enkele bloeiende egelantiers (bloeien vaak later) werd dat weer eens gepresenteerd als een forse waarschuwing voor opwarming van de aarde.
Nu was de vorige winter ook wel pittig geweest, en op 1 uitzondering mag je niet afgaan. Maar op grond van je boerenverstand kun je toch wel aanvoelen dat het erg meevalt met de opwarming van de aarde.
Eerlijk gezegd, vind ik dat het tegenvalt. Ik kan me nog herinneren dat je in februari regelmatig een warmtegolf had. Een jaar of 20 geleden zaten we rond deze dag op het Leidseplein om 11 uur ’s avonds met volle terrassen bij 17 °C. Het ziet er naar uit dat we ook deze maand koud uit moeten zitten. En dat er weer een grote gasrekening op ons af komt.
We laten ons steeds maar voor de gek houden door wetenschappers die hun baan zeker willen stellen met gelden voor klimaatonderzoek, of door producenten van zwaar gesubsidieerde windmolens die veel te vaak stil staan.
Dit is een onderwerp waar de overheid wel het nodige kan bezuinigen.
Elk nadeel heb z’n voordeel en dat is met deze koude ook zo. Ik ben nu af van mijn schuldgevoel dat ik medeplichtig ben aan de opwarming van de aarde, want die is er niet.
Blij hè!

Mark Faasse