Wereldberoemd in Amsterdam

We hebben een turbulente week achter ons, met onverwachte gebeurtenissen.
Het begon met Camiel Eurlings, die de actieve politiek vaarwel zei. Vervolgens kwam daar Wouter Bos over heen, met de zelfde reden als Eurlings, en presenteerde zich enkele uren later de gedroomde opvolger voor de PvdA, Job Cohen.

’s Ochtends in de krant werd gesproken van een leiderschapscrisis in het CDA, en in de avondkranten van een meesterzet van de PvdA. Nu is het zo, dat in de PvdA de leider opstapte, en in het CDA bleef die gewoon zitten, met steun van het partijbestuur, waar alle provinciale voorzitters deel van uitmaken. Breed gedragen dus. Bos die koos in zijn uppie zijn opvolger, in tegenstelling tot de democratische traditie en debatcultuur van zijn partij. Vind ik eerder een teken van armoede dan van sterkte.

De spindoctors van de PvdA hadden hun werk beter gedaan dan die van het CDA. Het CDA voert goede campagnes, de PvdA net iets beter, behalve misschien in het tijdperk van Jack de Vries. Overigens heeft het CDA ook nog wel enkele outsiders achter de hand, die in mijn optiek een maatje groter zijn dan Cohen. Cees Veerman is er een van, ik heb hem 3 maanden geleden ontmoet en het is echt iemand in vorm. Het zou me niet verbazen als hij op de voorgrond zou treden. Maar vlak mensen als Piet-Hein Donner, Eelco Brinkman of Gerd Leers niet uit.

Bos vind ik een politiek natuurtalent. Hij weet bijna altijd de juiste snaar te raken, ook als hij overvallen wordt door een journalist over een nieuw probleem waar hij zich niet op heeft kunnen voorbereiden. Hij heeft goede looks, tegenwoordig met een stropdas aan kan hij zich ook in de financiële wereld vertonen en hij is gepolijst, maar niet glad. In mijn optiek stuurde hij de PvdA ook in de goede richting.

Job Cohen schijnt zo’n goede burgemeester geweest te zijn. Enkele jaren geleden werd hij in Time magazine genoemd als een soort voorbeeld-Europeaan. Rond 1980 deed Time ook een voorspelling over Wim Kok, toen vakbondsleider op de barricaden, dat hij wel eens de nieuwe premier van Nederland zou kunnen worden. Ze hebben toen ongelofelijk gelijk gekregen.

Cohen kon in Amsterdam de boel wel bij elkaar houden, maar de problemen met integratie zijn niet structureel aangepakt. Financieel is het gierend uit de klauwen gelopen met de Noord-Zuidlijn en het hebben van de hoogste parkeertarieven ter wereld wordt als een teken van beschaving gezien. Geen geweldig trackrecord.

Bijzonder veel journalisten werken en wonen in Amsterdam. Dat is volgens mij de oorzaak van het gejuich over Cohen. Voor degenen die ’s avonds niet het Parool lezen is Cohen gewoon een keurige nette man.

Mark Faasse