Is de naam van het monumentale pand in het centrum van Middelburg wat mijn broer en ik gisteren verkocht hebben. Vaak hebben oude panden een eigen naam, en wij hadden wel een click met deze. Het pand was 12 jaar geleden gekocht voor de uitbreiding van onze makelaardij naar Middelburg. Door de opkomst van het internet zakte het aantal bezoekers van het kantoor zodanig, dat het geen toegevoegde waarde had om op een zichtlocatie te zitten, behalve voor degenen die er langs kwamen. Het was een toplocatie, maar als belegging was het niet top. In die 12 jaar heeft de waardeontwikkeling maar net de inflatie bij gehouden. Bij woningen zou die waarde verdubbeld zijn geweest. Ik heb dan ook in de loop der jaren enkele keren de verhoging van de OZB aan moeten vechten om de gemeente in het gareel te houden.
Onderweg naar de notaris, die resideert in een fraai pand van Vereniging Hendrick de Keyser, filosofeerden we over de prachtige stad die Middelburg is. Ondanks het zware bombardement in 1940 is het nog steeds een van de mooiste binnensteden van Nederland. We komen er te weinig. Het is een voorrecht om daar als makelaar te werken.
Er is nu nog 1 overblijfsel uit onze Middelburgse tijd en dat is de postbus met nummer 7. Volgens de joods-christelijke traditie is dit het getal der volmaaktheid. Ik was blij dat we indertijd dit postbusnummer hadden, want het hoort bij een gevestigd bedrijf. Ik heb het aangehouden, want je weet nooit … . Door de recente stakingen zal het belang van brievenpost verder afnemen, dus ik denk dat ik die postbus nu eindelijk maar opzeg. Toch met enige pijn in het hart, net als het afscheid van het pand.
Mark Faasse
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten