De laatste tijd worden we met nieuwe vormen van woningnood geconfronteerd. Veel aandacht kregen de huurders van sociale huurwoningen die een inkomen van meer dan € 33.614 verdienen. Als ze willen verhuizen naar een andere sociale huurwoning komen ze slechts in aanmerking voor 10% van de vrijgekomen huurwoningen. Dat zal voor de meesten van hen inhouden dat ze moeten blijven waar ze zitten, omdat de overstap naar een koopwoning duur zal zijn, en ook omdat er minder aanbod is van duurdere huurwoningen.
Het andere geval van woningnood is het tegenovergestelde: mensen die niet van hun eigen woning afkomen. Sommigen hebben 2 woningen, een te hoge hypotheek, ze vragen te veel voor hun woning of er is simpelweg geen belangstelling voor hun pand. D. van der Wouw, onderzoeker van Scoop signaleerde dit type woningnood onlangs in Zeeland.
Deze 2 groepen van slachtoffers van woningnood zou elkaar perfect uit de brand kunnen helpen. Ongetwijfeld liggen deze groepen fysiek uit elkaar. Maar maatregelen die genomen worden, brengen totaal geen verbetering in hun lot. Eerder zijn die er op gericht om de bestaande situatie, waarin bijna iedereen blijft zitten, te bestendigen. Het wordt moeilijker om een hypotheek te krijgen. De marges op hypotheken zijn te hoog. Subsidies worden gekort.
Er is in Nederland altijd veel aandacht voor je, als je tot een groep behoort die in een hoek zit waar de slagen vallen. Op de woningmarkt echter ondervindt bijna iedereen die wil verhuizen op een of andere manier problemen. Nog afgezien van degenen wienr inkomen ervan afhankelijk is.
Het zou prettig zijn, als minister Donner, een intellectueel van formaat, die nu sinds kort ‘wonen’ in zijn portefeuille heeft, met samenhangend beleid komt en enkele gordiaanse knopen door hakt.
Op de huizenmarkt heerst een erg barre winter. Wellicht goed om alle rayonhoofden bij elkaar te roepen om samen een goede tocht te organiseren.
Mark Faasse
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten