Venerdi Santo

betekent Goed Vrijdag, of eigenlijk Heilige Vrijdag in het Italiaans. Veel mensen denken aan deze dag als het onderwerp van wel of geen vrije dag. In de zuidelijke landen van Europa speelt dat minder een rol, daar maakt het onderdeel uit van de Semana Santa, de meest rituele week, feestweek, van het jaar.

Ik herinner me nog van de lagere school, dat de meester of juffrouw meeslepend (hadden ze geleerd op de kweekschool) het verhaal van de kruisiging van Jezus vertelde, zodanig, dat ik er bijna van moest huilen.

Ik had vandaag een paars overhemd (paars is de kleur van de lijdenstijd: dress for the occaison) aangetrokken dat ik bij mijn neef Jasper had gekocht; niet slim fit, maar toch liet het zien, dat ik wat te veel van het goede leven geniet.
We hebben in Ceriana, Ligurië een bijzondere processie meegemaakt. Deze begon in de hoofdkerk van het dorp, bekend van Crespi olijfolie, en ging daarna langs de andere kerken.
Van elke kerk waren er kinderen en jongelui die voorop gingen met kruisen en die werden dan gevolgd door mannen die à capella (zonder begeleiding) zongen.
Ik ben wel eens op huizenjacht geweest in Ceriana, en ik vond het geen geweldig dorp. Het was in december en de zon verdween heel snel achter de bergen. Ik constateerde dat het niet zonnig genoeg was. Naderhand hebben we nog eens heel gezellig gegeten in een huiskamer restaurant, maar door de processie kwamen we op plekken die we niet voor mogelijk hebben gehouden. Allereerst zijn er een aantal zeer oude en bijzonder fraaie kerken. Het dorp is tegen een steile berg aangeplakt en heeft daardoor veel gangetjes en steegjes, maar ook verrassend fraaie openbare ruimtes.
Op een plek, langs de rivier staan 3 kerken bij elkaar. We liepen daar langs en zagen een bijzonder fraaie rechte laan, schuin omhoog lopen. Die ging weg van het dorp, dus namen we die niet. Toen we weer hoger waren, zagen we dat die weg van de kerken naar de begraafplaats liep. Van de kerk, rechtstreeks naar je laatste rustplaats over een rechte weg. Ik vond het een mooi en treffend beeld.

De deelnemers aan de processie namen wat rust, dronken wat, wijn voor de mannen, limonade voor de kinderen en ondertussen was ik hoger de berg op geklommen om met mijn 20* zoom foto’s te maken. Een van de 3 kerken stond in de steigers en ik dacht bij me zelf`: de paden en wegen zien er prachtig uit, met leuningen, goed geplaveid en fraaie straatlampen, maar de kerken laten wel te wensen over.
In de tijd dat de wegen flut waren, werden de kerken gebouwd en vervolgens prachtig onderhouden. Waar ben je nu beter mee. Ik zal u vertellen, dat op een Goede Vrijdag in Italië die vraag zich makkelijk laat beantwoorden. Zeker in het licht van de Eeuwigheid.

Mark Faasse