Arriverdeci Berlusconi

Eindelijk is hij dan vertrokken. Voor velen een opluchting, de krant La Republicca zal feest vieren, maar een groot aantal Italianen zal het onverschillig laten. Men is er namelijk aan gewend dat politici en bestuurders het niet zo nauw nemen. Ik zag in Napels bij een restaurant een hoge politieofficier in een fraaie dienst Alfa Romeo aankomen, met een nog fraaiere dame, waarvan ik zeker wist, dat het zijn dochter niet was. Zelfs de sterke arm der wet in uniform laat weinig aan je fantasie over wat hun hobby’s zijn.
Bettino Craxi, voormalig premier namens de socialisten woonde de laatste jaren van zijn leven in Tunesië en kwam Italië niet meer in. Hij had geen zin om 8,5 jaar in de gevangenis te verblijven.
Zijn de dagen van de Romeinse decadentie dan weer teruggekeerd in Italië? Elke zondagavond besteedt het journaal van RAI Uno aandacht aan de Heilige Mis waarin de Paus voorgegaan is. Die dingen bestaan gewoon naast elkaar.

Berlusconi is 4 jaar jonger dan mijn vader. Een van de zorgen van mijn pa is dat de batterij van zijn elektrische fiets na een jaar nog maar de helft van zijn vermogen heeft. Ik neem aan dat Berlusconi over 4 jaar zich nog steeds geen zorgen zal maken over zijn fiets en ook niet in de gevangenis wasknijpers in elkaar zal zetten. Een dag na zijn aftreden werkt hij al weer aan zijn comeback. Dan ben je op 75-jarige leeftijd wel erg vitaal. Over zijn vitaliteit zullen vriend en vijand het eens zijn.
In het Financiële Dagblad van gisteren stond een analyse van de problemen van Italië en dat is dat er te veel regels en te veel instanties zijn, die overal wat van willen vinden. Voor mijn huisje in Italië wilde ik een vergunning voor het vergroten van een raam aan de achterzijde. Je moest net zo veel papier indienen als voor de bouw van een woning. In Nederland bel je een timmerman op.
Wat wel mooi is, is dat de politiek aan de andere kant toch wel dicht bij de burger staat. In Bajardo, het plekje van mijn tweede woning, is er op pakweg 250 inwoners een gemeenteraad en een gekozen burgemeester. Toen ik Jose (zonder é) Littardi voor de eerste keer ontmoette, reed hij in een Ferrari Fiorano, een vrij nieuw model. Hoe kan dat met een traktement van 800 euro, wat hij weggeeft aan een minder begaafde jongen om de straten in het stadje schoon te houden. De burgemeester is een kerel van bijna 2 meter, in alle opzichten een tegenpool van Berlusconi, maar eveneens succesvol in zaken. Hij opende zelfs met zijn vrouw Rita, een hardwerkende onderneemster en bekroond patissier, een restaurantje bovenop de berg in dit verlaten stadje. Een zeer onzakelijke beslissing.
Wij proberen Italië te meten met onze Noord-Europese normen en waarden. Dat is weinig productief. Laten we genieten van dit uitzonderlijk mooie land en het heerlijke eten.

Mark Faasse