Nea Dimokratia is de naam van de grootste Griekse oppositiepartij. De Grieken zijn de uitvinders van de democratie, maar in de jaren ’70 werden ze nog geregeerd door een kolonelsregime. Frappant is, dat vorige week de legertop ontslagen is. Papandreou mag nog even blijven en het ziet er naar uit dat de Griekse volksvertegenwoordigers iets gaan doen, wat niet de wil van het Griekse volk weerspiegelt; namelijk de door IMF en Merkozy opgelegde maatregelen uitvoeren. In een representatieve democratie moeten de vertegenwoordigers soms besluiten nemen, die zij noodzakelijk vinden, maar slecht liggen bij de achterban.
Binnen het CDA geldt in een aantal gevallen het One Man One Vote (OMOV) principe. Dat is natuurlijk best gevaarlijk, want een stemming kan dan beïnvloed worden door een toevallig hoge opkomst van voor- of tegenstanders van een standpunt. Toen het CDA vorige jaar over het kabinet Rutte moest gaan stemmen, werden de spelregels tussentijds niet veranderd, men hield vast aan het OMOV-principe en met een tweederde meerderheid werd ingestemd met het huidige kabinet. Een prachtig staaltje partijdemocratie, dat live op tv werd uitgezonden.
Binnen de NVM kennen we een gewogen stem per afdeling. Er zijn pakweg 3600 wonenmakelaars en de stem van Zeeland, waar we 55 leden hebben, telt dus voor 1,5%. Bij de landelijke stemming dient de vertegenwoordiger dan aan te geven hoe er binnen de afdeling gestemd wordt. Bij voorbeeld 60% voor, 40% tegen. Niks mis mee eigenlijk. Het lijkt op het OMOV-principe. Waar het echter mis gaat, is dat ook de stemmen meegeteld worden van de makelaars die niet de vergadering bezoeken en ook niet gestemd hebben. Daarbij komt, dat afdelingen vrij zijn om 100% voor of 100% tegen te stemmen. Het is haast onvoorstelbaar dat er zo zwart wit met voorstellen omgegaan wordt. Het bijzondere bij een stemming gisteren was, dat er afdelingen waren die compleet voor of compleet tegen stemden. Wordt de wil van de makelaars in Den Haag en Amsterdam, die 100% voor resp. tegen stemden, zo goed weerspiegeld? Waar blijft de verantwoordelijkheid van de individuele vertegenwoordiger, die daar zonder last of ruggespraak zit en alle argumenten afwegende de noodzakelijk beste keuze maakt? Wat de uitslag onbevredigend maakte (voor mij althans), was dat 1 grote afdeling het verschil had kunnen maken.
Het was sneu voor het bestuur, dat had er veel tijd in gestoken en was met een afgewogen voorstel gekomen. Een goed compromis, dat echter werd afgeschoten vanwege zaken die niet tot het eigenlijke onderwerp behoorden.
Degenen die de stemming wonnen waren hier ook niet blij mee.
Misschien toch nog eens kijken naar een nea verenigings dimokratia.
Mark Faasse
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten