De avond voor Oudjaar zat ik in de bus in de
bergen in Italië. Ik zag een grote Noordafrikaanse man instappen met 2 enorme
zakken, vermoedelijk met kleding. Hij tikte 1 kaartje af, maar nam 3 plekken in
bezit. Waarschijnlijk had hij net inkopen gedaan om handel te drijven. Een eind
verder stapte een Albanese vrouw in met haar 2 kinderen. Ze gingen naar haar
zus, die werkt in een restaurant. Ze zal met Oudejaarsdag en Nieuwjaar een paar
lange dagen werken in het zelfde restaurant, waar wij haar van kennen.
Vermoedelijk verdient ze niet meer dan 3 Euro per uur. Haar kinderen moeten
zich maar zien te vermaken. Italië heeft geen of weinig sociale voorzieningen
en voor beiden is het hard halen tijdens de feestdagen.
In het nachtelijk duister dacht ik aan de
artikelen die ik gelezen had over 400 mensen die in Vlissingen gekort worden op
een sociale voorziening. Is dit het begin van het einde van de verzorgingsstaat
vroeg ik me af. Vlissingen is tientallen jaren bestuurd door een
PvdA-meerderheid maar Margaret Thatcher had gelijk: In the end socialists run
out of other people’s money. Deze gemeente is nu een artikel 12 gemeente, en
dat houdt in dat er gekort wordt, ook op sociale voorzieningen.
In Nederland vinden we dat de overheid veel
problemen op moet lossen, en tot dusver ging dat vrij aardig. Maar er komen
steeds meer oudere mensen bij en die worden ook nog eens ouder. Als er dan geen
economische groei is, of weinig, dan gaan we als samenleving vast lopen, bij
een toenemende zorgconsumptie. Ik heb het idee dat dit verhaal niet
eerlijk verteld wordt.
Het wordt een spannend jaar, niet alleen voor
degenen die een uitkering hebben, maar ook voor veel werkenden, die soms nog
minder te besteden hebben dan iemand die baanloos is. Als je spaargeld op de bank hebt, ga je netto achteruit. We
zullen meer focus moeten hebben op dingen die mooi zijn en weinig tot niets
kosten. Trendwatchers Lieke en Richard Lamb noemen herwaardering van het kleine
‘Het Nieuwe Genieten’. We waren steeds gewend om problemen te definiëren in
termen van geld.
Bij hen kwam ik ook het woord samenredzaamheid
tegen; dat is veel mooier en beter dan zelfredzaamheid. Als we samen dingen
doen, is het makkelijker en leuker. En ondanks dat er minder te besteden is,
kunnen we er toch een mooi jaar van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten