Makelaar makelaarini lupus est

De ene makelaar is de andere een wolf. Volgens mijn vrouw, die op het gym gezeten heeft, is deze verbastering grammaticaal correct, maar politiek gezien niet.

Dit gevoel had ik, nadat ik de Algemene Ledenvergadering van NVM Wonen had bezocht. Vroeger een goede netwerkbijeenkomst, waar je elkaar op de schouders sloeg en zonder tegenprestatie een waardevolle tip gaf. Tegenwoordig heeft de afrekencultuur daar ook al toegeslagen.

Het begon met Funda, waar collega’s van LMV en VBO sinds dit jaar ook hun woningaanbod mogen presenteren. Zij leveren af en toe onjuiste data aan en dat bevalt een groot aantal NVM-makelaars niet. Zij wilden gelijk met de botte bijl er in hakken, zonder er bij stil te staan, dat de door de NVM gestelde voorwaarden misschien ook wel eens mede oorzaak van dit probleem zouden kunnen zijn.

Vervolgens een staaltje BBB. Big Boy Bashing. De NVM stelt een kostenbesparing voor bij het aanmelden van woningen en dat is prettig voor de meeste kantoren. De grote makelaarsketens echter moeten meer gaan betalen, omdat zij veel woningen verkopen. Een veel te groot aantal collega’s in de zaal vond dit maar wat mooi en sloeg zich bijna op de knieën van plezier. Zo ga je niet met elkaar om, maar dat geldt ook voor de grote jongens, die een advocaat inschakelden om lagere kosten af te dwingen.

De toon in het debat verslechterde helemaal, toen bij de voorzittersverkiezing 2 gewaardeerde collega’s elkaar voor leugenaar uitmaakten.

Makelaars gunnen elkaar niets meer. En dat in deze tijd, die niet overloopt van gunningen. Het zou goed zijn, als collega’s onder elkaar het begrip collegiaal weer eens inhoud gaven en elkaar zouden steunen in plaats van bevechten.

Thuisgekomen wachtte een mooie fles Vino Novello uit Mezzacortona me op. Deze Italiaan prefereer ik boven soortgenoot Beaujoulais Primeur; die bewaar ik om stoofpeertjes in te koken.

Mark Faasse