bieden geen garantie voor de toekomst. Gisteren werden we verblijd door het bericht van woningmarktcijfers.nl dat de woningen in Zeeland de laatste 10 jaar met 67% gestegen waren in prijs en daarmee de koplopers in Nederland zijn.
Mooi bericht, nice to know. Wat schieten we hier mee op? In een oude vertaling van de Bijbel is geschreven Wie hoog staat zie toe dat hij niet valle.
Ik heb de aantallen transacties van woningen vergeleken voor de crisis (2007) met het jaar 2010. Die ziet u hier rechtsboven. Dan zien we dat die aantallen fors zijn afgenomen. De gegevens zijn ontleend aan het kadaster.
Wat opvalt is dat met name de aantallen in Goes en Middelburg onder de maat zijn gebleven. Komt dat omdat de prijzen daar aan de hoge kant waren? Steden als Terneuzen en Vlissingen, die als veel minder aantrekkelijk worden gezien, lopen wel gewoon in de pas.
Als je deze cijfers op je in laat werken, kom je tot de conclusie dat door die afname van verkopen je langer in een huis zult blijven wonen. Tot voor kort bleven Zeeuwen gemiddeld 21 jaar in hun huis wonen voordat ze het verkochten. Dat wordt op basis van deze gegevens gemiddeld 28 jaar. Nu is het zo, dat verhuizingen zorgen voor flinke economische impulsen in de vorm van bestedingen bij bouwers, woninginrichters, tuincentra etc. Dat moeten we dus ontberen.
Is het somberheid troef? Dat hoeft niet denk ik. We moeten de nieuwe realiteit aanvaarden als de enige beschikbare werkelijkheid en daarnaar handelen. Daarbij is geen plaats voor ongefundeerd optimisme, maar zeker wel voor professioneel positivisme.
Mark Faasse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten