Morgen is Thanksgiving Day in de Verenigde Staten, een nationale feestdag. Dit zal voor veel mensen in Nederland bekender zijn dan de dankdag voor het gewas, die door de Protestantse Kerk vandaag gevierd wordt. Thanksgiving Day is in principe ook danken voor het gewas (vrucht van het werk). Vanavond ging ik naar de betreffende kerkdienst en daarna was er een presentatie van jongelui die voor een maand in Ghana hebben gewerkt aan een project van Onyame. Een dorpsgenootje die daaraan deelgenomen had voelde, toen ze terug kwam in Nederland, grote dankbaarheid voor alles wat we hier hebben en mogen beleven.
Ondanks de crisis, en wie worden daardoor harder getroffen dan degenen die te maken hebben met bouw en onroerend goed, hebben we in Nederland nog steeds veel om dankbaar over te zijn. Vandaag kwam in het nieuws dat de hogere inkomens meer te lijden hebben van de crisis dan de lagere inkomens. Dat maakt mij niet meer uit, de tijd dat ik tot de eerste categorie behoorde ligt achter me, maar daarom misgun ik niemand iets. Het geeft aan, dat deze regering, die van alle kanten (nou ja, de linkse kant) wordt verweten asociaal te zijn, toch wel een evenwichtig beleid voert.
We hebben veel reden tot dankbaarheid, ook voor de zaken die we vanzelfsprekend vinden, want niets is vanzelfsprekend (meer).
Mark Faasse
woensdag 23 november 2011
donderdag 17 november 2011
Stedelijke woningmarkt positiever
Woningen in stedelijk gebied hebben een betere prijsontwikkeling dan woningen op het platteland. Hoe landelijker een woning ligt, des te lager zal de prijsontwikkeling zijn.
Onlangs verscheen het onderzoek hiernaar door Jordy Velzeboer, die hiermee recentelijk afstudeerde aan de Universiteit van Amsterdam. Hij maakte daarbij gebruik van de database van de NVM, het moet nog maar eens gezegd, de meest uitgebreide database op het gebied van woningtransacties. Hij onderzocht de prijsontwikkeling van 2000 tot en met mei van dit jaar; daarmee is het uiterst actueel.
Locatie, locatie, locatie
Er zijn allerlei factoren van invloed op de prijs van een huis, en een belangrijke daarvan is de locatie. Die locatie wordt bepaald door fysieke kwaliteiten: water, uitzicht, klimaat, verkeersgeluid etc. en voorzieningen in de omgeving, zoals afstand tot winkels en scholen. Dit onderzoek gaat echter verder, en er wordt aangetoond, dat ook de ontwikkeling van de prijs verschilt en wel met de mate van stedelijkheid. Velzeboer vergeleek daarvoor het aantal adressen per km2. Meer dan 2500 adressen per km2 is zeer stedelijk, minder dan 500 adressen km2 is zeer landelijk.
Sinds 2000 heeft het platteland een waardestijging doorgemaakt van 22,6% in de onderzochte periode. Gebieden met de hoogste urbanisatiegraad noteerden een stijging van maar liefst 38,3%. Het cijfer voor heel Nederland is 30%.
Velzeboer ziet als verklaring dat er een trek is van het platteland naar de stad. Immers, waar meer vraag is, zullen de prijzen hoger liggen. De grondprijzen indiceren dit ook.
Dat is geen goed nieuws voor krimpgebieden.
Een ander recent onderzoek van RIGO, onder andere naar Zeeuws-Vlaanderen, toonde aan, dat een relatieve prijsverlaging een van de eerste indicatoren van krimp is. De conclusie daarvan was, dat de woningprijzen in de beginfase van krimp een sterkere daling ondergaan, maar daarna stabiliseren op een lager niveau.
Voor Zeeland houdt de conclusie van Velzeboer in, dat je beter kunt investeren in een woning in Terneuzen of Vlissingen, dan in bij voorbeeld Veere of Schuddebeurs. Dit zal veel Zeeuwen een beetje raar in de oren klinken. Gelukkig wordt de keuze voor een woning niet in de eerste plaats afgemeten aan het economisch rendement op de lange termijn.
Mark Faasse
Onlangs verscheen het onderzoek hiernaar door Jordy Velzeboer, die hiermee recentelijk afstudeerde aan de Universiteit van Amsterdam. Hij maakte daarbij gebruik van de database van de NVM, het moet nog maar eens gezegd, de meest uitgebreide database op het gebied van woningtransacties. Hij onderzocht de prijsontwikkeling van 2000 tot en met mei van dit jaar; daarmee is het uiterst actueel.
Locatie, locatie, locatie
Er zijn allerlei factoren van invloed op de prijs van een huis, en een belangrijke daarvan is de locatie. Die locatie wordt bepaald door fysieke kwaliteiten: water, uitzicht, klimaat, verkeersgeluid etc. en voorzieningen in de omgeving, zoals afstand tot winkels en scholen. Dit onderzoek gaat echter verder, en er wordt aangetoond, dat ook de ontwikkeling van de prijs verschilt en wel met de mate van stedelijkheid. Velzeboer vergeleek daarvoor het aantal adressen per km2. Meer dan 2500 adressen per km2 is zeer stedelijk, minder dan 500 adressen km2 is zeer landelijk.
Sinds 2000 heeft het platteland een waardestijging doorgemaakt van 22,6% in de onderzochte periode. Gebieden met de hoogste urbanisatiegraad noteerden een stijging van maar liefst 38,3%. Het cijfer voor heel Nederland is 30%.
Velzeboer ziet als verklaring dat er een trek is van het platteland naar de stad. Immers, waar meer vraag is, zullen de prijzen hoger liggen. De grondprijzen indiceren dit ook.
Dat is geen goed nieuws voor krimpgebieden.
Een ander recent onderzoek van RIGO, onder andere naar Zeeuws-Vlaanderen, toonde aan, dat een relatieve prijsverlaging een van de eerste indicatoren van krimp is. De conclusie daarvan was, dat de woningprijzen in de beginfase van krimp een sterkere daling ondergaan, maar daarna stabiliseren op een lager niveau.
Voor Zeeland houdt de conclusie van Velzeboer in, dat je beter kunt investeren in een woning in Terneuzen of Vlissingen, dan in bij voorbeeld Veere of Schuddebeurs. Dit zal veel Zeeuwen een beetje raar in de oren klinken. Gelukkig wordt de keuze voor een woning niet in de eerste plaats afgemeten aan het economisch rendement op de lange termijn.
Mark Faasse
zondag 13 november 2011
Arriverdeci Berlusconi
Eindelijk is hij dan vertrokken. Voor velen een opluchting, de krant La Republicca zal feest vieren, maar een groot aantal Italianen zal het onverschillig laten. Men is er namelijk aan gewend dat politici en bestuurders het niet zo nauw nemen. Ik zag in Napels bij een restaurant een hoge politieofficier in een fraaie dienst Alfa Romeo aankomen, met een nog fraaiere dame, waarvan ik zeker wist, dat het zijn dochter niet was. Zelfs de sterke arm der wet in uniform laat weinig aan je fantasie over wat hun hobby’s zijn.
Bettino Craxi, voormalig premier namens de socialisten woonde de laatste jaren van zijn leven in Tunesië en kwam Italië niet meer in. Hij had geen zin om 8,5 jaar in de gevangenis te verblijven.
Zijn de dagen van de Romeinse decadentie dan weer teruggekeerd in Italië? Elke zondagavond besteedt het journaal van RAI Uno aandacht aan de Heilige Mis waarin de Paus voorgegaan is. Die dingen bestaan gewoon naast elkaar.
Berlusconi is 4 jaar jonger dan mijn vader. Een van de zorgen van mijn pa is dat de batterij van zijn elektrische fiets na een jaar nog maar de helft van zijn vermogen heeft. Ik neem aan dat Berlusconi over 4 jaar zich nog steeds geen zorgen zal maken over zijn fiets en ook niet in de gevangenis wasknijpers in elkaar zal zetten. Een dag na zijn aftreden werkt hij al weer aan zijn comeback. Dan ben je op 75-jarige leeftijd wel erg vitaal. Over zijn vitaliteit zullen vriend en vijand het eens zijn.
In het Financiële Dagblad van gisteren stond een analyse van de problemen van Italië en dat is dat er te veel regels en te veel instanties zijn, die overal wat van willen vinden. Voor mijn huisje in Italië wilde ik een vergunning voor het vergroten van een raam aan de achterzijde. Je moest net zo veel papier indienen als voor de bouw van een woning. In Nederland bel je een timmerman op.
Wat wel mooi is, is dat de politiek aan de andere kant toch wel dicht bij de burger staat. In Bajardo, het plekje van mijn tweede woning, is er op pakweg 250 inwoners een gemeenteraad en een gekozen burgemeester. Toen ik Jose (zonder é) Littardi voor de eerste keer ontmoette, reed hij in een Ferrari Fiorano, een vrij nieuw model. Hoe kan dat met een traktement van 800 euro, wat hij weggeeft aan een minder begaafde jongen om de straten in het stadje schoon te houden. De burgemeester is een kerel van bijna 2 meter, in alle opzichten een tegenpool van Berlusconi, maar eveneens succesvol in zaken. Hij opende zelfs met zijn vrouw Rita, een hardwerkende onderneemster en bekroond patissier, een restaurantje bovenop de berg in dit verlaten stadje. Een zeer onzakelijke beslissing.
Wij proberen Italië te meten met onze Noord-Europese normen en waarden. Dat is weinig productief. Laten we genieten van dit uitzonderlijk mooie land en het heerlijke eten.
Mark Faasse
Bettino Craxi, voormalig premier namens de socialisten woonde de laatste jaren van zijn leven in Tunesië en kwam Italië niet meer in. Hij had geen zin om 8,5 jaar in de gevangenis te verblijven.
Zijn de dagen van de Romeinse decadentie dan weer teruggekeerd in Italië? Elke zondagavond besteedt het journaal van RAI Uno aandacht aan de Heilige Mis waarin de Paus voorgegaan is. Die dingen bestaan gewoon naast elkaar.
Berlusconi is 4 jaar jonger dan mijn vader. Een van de zorgen van mijn pa is dat de batterij van zijn elektrische fiets na een jaar nog maar de helft van zijn vermogen heeft. Ik neem aan dat Berlusconi over 4 jaar zich nog steeds geen zorgen zal maken over zijn fiets en ook niet in de gevangenis wasknijpers in elkaar zal zetten. Een dag na zijn aftreden werkt hij al weer aan zijn comeback. Dan ben je op 75-jarige leeftijd wel erg vitaal. Over zijn vitaliteit zullen vriend en vijand het eens zijn.
In het Financiële Dagblad van gisteren stond een analyse van de problemen van Italië en dat is dat er te veel regels en te veel instanties zijn, die overal wat van willen vinden. Voor mijn huisje in Italië wilde ik een vergunning voor het vergroten van een raam aan de achterzijde. Je moest net zo veel papier indienen als voor de bouw van een woning. In Nederland bel je een timmerman op.
Wat wel mooi is, is dat de politiek aan de andere kant toch wel dicht bij de burger staat. In Bajardo, het plekje van mijn tweede woning, is er op pakweg 250 inwoners een gemeenteraad en een gekozen burgemeester. Toen ik Jose (zonder é) Littardi voor de eerste keer ontmoette, reed hij in een Ferrari Fiorano, een vrij nieuw model. Hoe kan dat met een traktement van 800 euro, wat hij weggeeft aan een minder begaafde jongen om de straten in het stadje schoon te houden. De burgemeester is een kerel van bijna 2 meter, in alle opzichten een tegenpool van Berlusconi, maar eveneens succesvol in zaken. Hij opende zelfs met zijn vrouw Rita, een hardwerkende onderneemster en bekroond patissier, een restaurantje bovenop de berg in dit verlaten stadje. Een zeer onzakelijke beslissing.
Wij proberen Italië te meten met onze Noord-Europese normen en waarden. Dat is weinig productief. Laten we genieten van dit uitzonderlijk mooie land en het heerlijke eten.
Mark Faasse
donderdag 10 november 2011
Credit Lyonnais
staat er nog steeds op de gevel van een prachtig historisch gebouw in het centrum van Lyon. 110 jaar geleden was het de grootste bank van de wereld. Een kleine 20 jaar geleden ging het helemaal mis, er was te veel geld geleend aan een Hollywood studio en uiteindelijk is deze bank overgenomen door Credit Agricole, zeg maar de Franse Rabobank. (What’s new Pussycat?)
Op reis naar Italië maakten we een stop in deze op een na grootste Franse stad en dat beviel goed. Je kunt kiezen om er omheen te rijden of dwars door, en dan passeer je op pakweg 100 m het centrum. Een hotelletje was snel gevonden en niet duur en parkeren is geen probleem. Opvallend was dat de mensen zo aardig waren in zo’n grote stad. De Françaises droegen zoals gewoonlijk een blauwe streepjesblouse met donkerblauw vestje, maar de rokjes waren erg kort, waardoor hun mooie benen goed uitkwamen op de lage ballerina’s (platte schoenen).
Het is een rijke stad, met een rijke historie, met nog veel Middeleeuwse gebouwen, zoals de grote romaans-gothische kathedraal van St. Jean (Baptiste). We zagen daar de liturgie van de vorige zondag liggen en het viel op dat ze blijkbaar het zelfde Bijbelrooster volgen als bij ons in de Protestantse Kerk.
Lyon is ook een culinaire stad, en opvallend zijn de vele patissiers, met kleurige etalages. We kwamen in een winkel van meer dan 100 m waar alleen maar honing en afgeleide producten werden verkocht.
’s Avonds lekker gegeten in zo’n restaurantje met een bank langs de wand en kleine tafeltjes daarvoor, die maar 10 cm van elkaar staan. Het is wel makkelijk om dan even met je buren, die er blijkbaar vaker komen, te overleggen wat goede gerechten zijn. In de omgeving van het beursgebouw kwamen we in een prachtig authentiek café/restaurant terecht, La Manille, 33 Rue Tupin. Ze schenken mooie wijnen per glas en je zou niet verbaasd zijn als René en Yvette (Allo, Allo) daar plotseling uit een kast zouden rollen.
In het zuiden van het centrum komen de Saône en Rhône bij elkaar. Die buurt wordt Confluence genoemd en ik had me er wat moois bij voorgesteld, maar het is een lelijk uitziende omgeving, waar bedrijven gevestigd zijn. Ik geloof dat ze er toch iets moois van willen maken daar. Verder is deze stad, met mooie openbare ruimte en bijzondere kunstwerken alleszins de moeite waard.
Mark Faasse
Op reis naar Italië maakten we een stop in deze op een na grootste Franse stad en dat beviel goed. Je kunt kiezen om er omheen te rijden of dwars door, en dan passeer je op pakweg 100 m het centrum. Een hotelletje was snel gevonden en niet duur en parkeren is geen probleem. Opvallend was dat de mensen zo aardig waren in zo’n grote stad. De Françaises droegen zoals gewoonlijk een blauwe streepjesblouse met donkerblauw vestje, maar de rokjes waren erg kort, waardoor hun mooie benen goed uitkwamen op de lage ballerina’s (platte schoenen).
Het is een rijke stad, met een rijke historie, met nog veel Middeleeuwse gebouwen, zoals de grote romaans-gothische kathedraal van St. Jean (Baptiste). We zagen daar de liturgie van de vorige zondag liggen en het viel op dat ze blijkbaar het zelfde Bijbelrooster volgen als bij ons in de Protestantse Kerk.
Lyon is ook een culinaire stad, en opvallend zijn de vele patissiers, met kleurige etalages. We kwamen in een winkel van meer dan 100 m waar alleen maar honing en afgeleide producten werden verkocht.
’s Avonds lekker gegeten in zo’n restaurantje met een bank langs de wand en kleine tafeltjes daarvoor, die maar 10 cm van elkaar staan. Het is wel makkelijk om dan even met je buren, die er blijkbaar vaker komen, te overleggen wat goede gerechten zijn. In de omgeving van het beursgebouw kwamen we in een prachtig authentiek café/restaurant terecht, La Manille, 33 Rue Tupin. Ze schenken mooie wijnen per glas en je zou niet verbaasd zijn als René en Yvette (Allo, Allo) daar plotseling uit een kast zouden rollen.
In het zuiden van het centrum komen de Saône en Rhône bij elkaar. Die buurt wordt Confluence genoemd en ik had me er wat moois bij voorgesteld, maar het is een lelijk uitziende omgeving, waar bedrijven gevestigd zijn. Ik geloof dat ze er toch iets moois van willen maken daar. Verder is deze stad, met mooie openbare ruimte en bijzondere kunstwerken alleszins de moeite waard.
Mark Faasse
zaterdag 5 november 2011
Nea Dimokratia en de NVM
Nea Dimokratia is de naam van de grootste Griekse oppositiepartij. De Grieken zijn de uitvinders van de democratie, maar in de jaren ’70 werden ze nog geregeerd door een kolonelsregime. Frappant is, dat vorige week de legertop ontslagen is. Papandreou mag nog even blijven en het ziet er naar uit dat de Griekse volksvertegenwoordigers iets gaan doen, wat niet de wil van het Griekse volk weerspiegelt; namelijk de door IMF en Merkozy opgelegde maatregelen uitvoeren. In een representatieve democratie moeten de vertegenwoordigers soms besluiten nemen, die zij noodzakelijk vinden, maar slecht liggen bij de achterban.
Binnen het CDA geldt in een aantal gevallen het One Man One Vote (OMOV) principe. Dat is natuurlijk best gevaarlijk, want een stemming kan dan beïnvloed worden door een toevallig hoge opkomst van voor- of tegenstanders van een standpunt. Toen het CDA vorige jaar over het kabinet Rutte moest gaan stemmen, werden de spelregels tussentijds niet veranderd, men hield vast aan het OMOV-principe en met een tweederde meerderheid werd ingestemd met het huidige kabinet. Een prachtig staaltje partijdemocratie, dat live op tv werd uitgezonden.
Binnen de NVM kennen we een gewogen stem per afdeling. Er zijn pakweg 3600 wonenmakelaars en de stem van Zeeland, waar we 55 leden hebben, telt dus voor 1,5%. Bij de landelijke stemming dient de vertegenwoordiger dan aan te geven hoe er binnen de afdeling gestemd wordt. Bij voorbeeld 60% voor, 40% tegen. Niks mis mee eigenlijk. Het lijkt op het OMOV-principe. Waar het echter mis gaat, is dat ook de stemmen meegeteld worden van de makelaars die niet de vergadering bezoeken en ook niet gestemd hebben. Daarbij komt, dat afdelingen vrij zijn om 100% voor of 100% tegen te stemmen. Het is haast onvoorstelbaar dat er zo zwart wit met voorstellen omgegaan wordt. Het bijzondere bij een stemming gisteren was, dat er afdelingen waren die compleet voor of compleet tegen stemden. Wordt de wil van de makelaars in Den Haag en Amsterdam, die 100% voor resp. tegen stemden, zo goed weerspiegeld? Waar blijft de verantwoordelijkheid van de individuele vertegenwoordiger, die daar zonder last of ruggespraak zit en alle argumenten afwegende de noodzakelijk beste keuze maakt? Wat de uitslag onbevredigend maakte (voor mij althans), was dat 1 grote afdeling het verschil had kunnen maken.
Het was sneu voor het bestuur, dat had er veel tijd in gestoken en was met een afgewogen voorstel gekomen. Een goed compromis, dat echter werd afgeschoten vanwege zaken die niet tot het eigenlijke onderwerp behoorden.
Degenen die de stemming wonnen waren hier ook niet blij mee.
Misschien toch nog eens kijken naar een nea verenigings dimokratia.
Mark Faasse
Binnen het CDA geldt in een aantal gevallen het One Man One Vote (OMOV) principe. Dat is natuurlijk best gevaarlijk, want een stemming kan dan beïnvloed worden door een toevallig hoge opkomst van voor- of tegenstanders van een standpunt. Toen het CDA vorige jaar over het kabinet Rutte moest gaan stemmen, werden de spelregels tussentijds niet veranderd, men hield vast aan het OMOV-principe en met een tweederde meerderheid werd ingestemd met het huidige kabinet. Een prachtig staaltje partijdemocratie, dat live op tv werd uitgezonden.
Binnen de NVM kennen we een gewogen stem per afdeling. Er zijn pakweg 3600 wonenmakelaars en de stem van Zeeland, waar we 55 leden hebben, telt dus voor 1,5%. Bij de landelijke stemming dient de vertegenwoordiger dan aan te geven hoe er binnen de afdeling gestemd wordt. Bij voorbeeld 60% voor, 40% tegen. Niks mis mee eigenlijk. Het lijkt op het OMOV-principe. Waar het echter mis gaat, is dat ook de stemmen meegeteld worden van de makelaars die niet de vergadering bezoeken en ook niet gestemd hebben. Daarbij komt, dat afdelingen vrij zijn om 100% voor of 100% tegen te stemmen. Het is haast onvoorstelbaar dat er zo zwart wit met voorstellen omgegaan wordt. Het bijzondere bij een stemming gisteren was, dat er afdelingen waren die compleet voor of compleet tegen stemden. Wordt de wil van de makelaars in Den Haag en Amsterdam, die 100% voor resp. tegen stemden, zo goed weerspiegeld? Waar blijft de verantwoordelijkheid van de individuele vertegenwoordiger, die daar zonder last of ruggespraak zit en alle argumenten afwegende de noodzakelijk beste keuze maakt? Wat de uitslag onbevredigend maakte (voor mij althans), was dat 1 grote afdeling het verschil had kunnen maken.
Het was sneu voor het bestuur, dat had er veel tijd in gestoken en was met een afgewogen voorstel gekomen. Een goed compromis, dat echter werd afgeschoten vanwege zaken die niet tot het eigenlijke onderwerp behoorden.
Degenen die de stemming wonnen waren hier ook niet blij mee.
Misschien toch nog eens kijken naar een nea verenigings dimokratia.
Mark Faasse
Abonneren op:
Posts (Atom)
